Premijerno izvedena predstava “Otkrivanje žene” Harisa Pašovića
 te zadovoljenje svih muškarčevih potreba. S druge strane, za period ženinog prosvjetljenja navodi se Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija, u kojoj je “mlada partizanka konja jahala, pušku nosila i bombe bacala”.</p>
<p>Prekidajući radnju komentarima i songovima, odnosno koristeći V-efekt Bertolta Brechta, koji gledaoce treba potaknuti na razmišljanje, kao primjer da se položaj žene u balkanskom društvu, a prije svega bosanskohercegovačkom, nije mnogo promijenio niti u 21. stoljeću, režiser koristi tekstove savremenih balkanskih pop, folk i turbo‑folk pjesama – npr. tekst kantautora Dine Merlina za pjesmu <em>Kao moja mati</em>, u kojem se žena opisuje kao “kraljica, sluškinja, sve, al’ nikada po svom”. Kao pozitivan primjer uspješne žene koja se izborila za svoja prava i svoj položaj u društvu, Pašović navodi seks‑simbol bivše Jugoslavije Lepu Brenu, zanemarujući činjenicu da i ona prezentira slične pjesme koje ženu također smještaju u podređeni položaj u odnosu na muškarca te da je enormnu popularnost stekla, prije svega, zahvaljujući svom fizičkom izgledu.</p>
<p>Da je zaista riječ o određenoj kontradiktornosti u režiserskom konceptu predstave, potvrđuje i scena u kojoj se uz pomoć komentara, tj. direktnog obraćanja publici, folk‑tekstopisac Marina Tucaković “prevodi” u “najvažniju spisateljicu Balkana” koja se predano bavi problemima mladih djevojaka, njihovim strahovima, nadama, i zahvaljujući čijim tekstovima one nisu prepuštene same sebi. Za vrhunac dramaturške konfuznosti u predstavi poslužit će izvedba jednog od nastupa američke pjevačice Beyoncé Knowles, kao još jedne “uspješne” žene koja svoje kćerke odgaja da budu snažne i nazavisne žene, uz nedostatak obrazloženja: da li to znači da se trebaju ugledati na nju, iza čije muzičke karijere stoji muškarac (Jay Z)?</p>
<p>Upravo se u spomenutom nametanju vlastitog mišljenja publici, u kojem turbo‑folk nije predstavljen kao jedna od najvećih balkanskih kulturoloških mana, već kao neophodan društveni fenomen, a koji je s vremenom postao obavezni teatarski element Harisa Pašovića, krije centralni problem predstave <em>Otkrivanje žene</em>, koja, uprkos izvanredno osmišljenoj scenografiji (Lada Maglajlić i Vedad Orahovac) i kostimografiji (Irma Saje i Vanja Ciraj), nadasve predanoj i snažnoj glumačkoj izvedbi ženskih uloga (Mediha Muslimović, Sanela Krsmanović-Bistrivoda, Sanela Pepeljak, Merima Lepić-Redžepović, Minka Muftić, Irena Mulamuhić, Ejla Bavčić-Tarakčija, Katarina Kikić i Berna Balić), ne uspijeva ponuditi ništa više od stereotipnog i pojednostavljenog teatarskog pamfleta.</p>
<p> </p>
<p><strong><em> </em></strong></p>
</div><!-- entry-content -->
<footer class=)
Prethodni članak
Zašto smo odabrali Karahasana?
PROČITAJTE I...
UZ 31. GODIŠNJICU SMRTI ĆAMILA SIJARIĆA
Zasnovana na magmi nacionalnog bića, na buntovnoj i polivalentnoj leksičkoj podlozi, na vreloj maštovitosti i gotovo sentimentalnoj zagrcnutosti narodnog rapsoda, poezija Ćamila Sijarića traga za suštinskim mirom, u jednoj univerzalno oblikovanoj formi, osvjetljava čovjekovu sudbinu kroz najintimniju vizuru, svoj san o mogućem spokojstvu projektuje na historijsko platno vječito živih ožiljaka stradalništva i bola kao univerzalnih i odveć ponovljivih kategorija.
Univerzalni rječnik čuda Almina Kaplana: RASKOŠNE POETSKE SLIKE
Almin Kaplan, Bukara, “Planjax”, Tešanj, 2018.