Scream For Me Sarajevo, 2016; Režija: Tarik Hodžić; Scenarij: Tarik Hodžić, Jasenko Pašić; Produkcija: Prime Time, Adnan Ćuhara Uloge: Bruce Dickinson, Alex Elena, Chris Dale, Jasenko Pašić, Feđa Štukan, Erol Gagula...
, što nije zabilježeno još od osnivanja ovoga kultnog sarajevskog kina. Za ovaj svojevrsni rekord zaslužan je film <em>Scream For Me Sarajevo</em>, autora Tarika Hodžića i Jasenka Pašića, koji je započeo ispisivanje novih stranica historije bosanskohercegovačke kinematografije. Naime, ovo ostvarenje osvojilo je na ovogodišnjem SFF-u nagradu publike s ocjenom 4,98, što za ovaj festival također predstavlja rekord.</p>
<p>U fokusu ostvarenja <em>Scream For Me Sarajevo </em>čuveni je koncert Brucea Dickinsona i britanske heavy metal grupe <em>Iron Maiden</em> u opkoljenom Sarajevu 14. decembra 1994. godine. Uprkos stalnoj opasnosti od granatiranja te pogibije ili ranjavanja kojim su građani Sarajeva bili izloženi tokom svih godina agresije na Bosnu i Hercegovinu, komplikacijama tokom ulaska u opkoljeni grad, te poteškoćama uzrokovanim nedostatkom električne energije i vode, Dickinson dolazi u Sarajevo i Sarajlijama priređuje koncert koji nikada neće zaboraviti.</p>
<p>Za razliku od mnogih američkih i svjetskih “zvijezda” koje su Sarajevo podržavale iz svojih udobnih kućnih fotelja, Dickinson, stavljajući na kocku vlastiti život, direktno poručuje Sarajlijama: ja sam uz vas. Koristeći mozaičnu narativnu strukturu, u kojoj se isprepliću prošlost i sadašnjost, sačinjenu od sjećanja i iskustava Dickinsona i članova benda, UN-ovog oficira majora Martina, kao glavnog organizatora koncerta, građana Sarajeva, muzičara, umjetnika, ljubitelja heavy metal muzike i grupe <em>Iron Maiden</em>, te svih ostalih učesnika nezaboravnog kulturnog događaja koji se 1994. godine održao u sarajevskom BKC-u, autori Hodžić i Pašić kreiraju nadasve emotivno, potresno, nostalgično i važno dokumentarno ostvarenje.</p>
<p>Bez pretjerane režiserske i scenarističke filozofije, fokus narativa filma <em>Scream For Me Sarajevo</em> zadržan je na dva konkretna događaja – oživljavanje sjećanja na koncert tokom rata i ponovni dolazak Dickinsona i ostalih članova benda u Sarajevo, istovremeno nas upoznajući s jednom od najpopularnijih heavy metal grupa svih vremena. Kombinirajući arhivske snimke i fotografije sa snimljenim dokumentarističkim scenama i intervjuima te spajajući rifove i tekstove grupe <em>Iron Maiden </em>s prizorima paljenja, granatiranja i ubijanja Sarajeva, <em>Scream For Me Sarajevo</em> ne samo da autentično prezentira ratne dane u gradu pod opsadom već oživljava i nepobjedivi sarajevski duh, koji je na razaranje i smrt odgovarao umjetnošću i životom.</p>
<p>Vrisak Brucea Dickinsona tokom sarajevskog koncerta predstavlja, zapravo, vrisak za slobodu jednog grada, jedne zemlje i njihovih građana, koji se, uprkos apsolutnoj dehumanizaciji koja ih je zadesila tokom agresije, nisu predavali i koji su željeli živjeti punim plućima, a ne samo preživljavati.</p>
<p>Zahvaljujući ovakvim koncertima (istovremeno i filmovima), koji predstavljaju simbol života u Sarajevu pod opsadom, jedan težak, tragičan i tužan period ostat će mnogima u lijepom sjećanju, za razliku od, paradoksalno, sadašnjosti u kojoj se neizvjesnost i strah nastavljaju boriti za prevlast.</p>
<p> </p>
</div><!-- entry-content -->
<footer class=)
Prethodni članak
Pola stoljeća od pobuna kamenih spavačaSljedeći članak
Sjećanja na Petra Kočića, Aliju Nametka i Vitomira Lukića
