fbpx

AHMIĆI 1993: U ubistvima Bošnjaka učestvovala su i 14-godišnja hrvatska djeca

U kontinuitetu svog naučnog i stručnog istraživačkog rada, Institut za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu realizirao je 2013. naučnoistraživački projekt „Genocid u Ahmićima aprila 1993“, autora dr. Rasima Muratovića. Ovdje je, prije svega, riječ o najorganiziranijem i najmasovnijem zločinu izvršenom na području doline Lašve nad civilnim stanovništvom: masovna i pojedinačna ubistva, zlostavljanja, te progoni stanovništva, uništavanje i pljačkanje imovine. U ovom naselju, koje je, po Popisu stanovništva iz 1991, imalo 466 stanovnika, od čega 356 Bošnjaka ili 76,4%, Hrvata 87 ili 18,7%, trebalo je formirati etnički čiste hrvatske prostore, što se moglo ostvariti samo izvršenjem zločina, uključujući i zločin genocida nad Bošnjacima

POVEZANI TEKST: ŽIVE ZAPALILI MAJKU I NJENO ČETVORO DJECE

POVEZANI TEKST: ŠTA JE PRETHODILO HRVATSKIM ZLOČINIMA U AHMIĆIMA

 

Materijalne štete na stambenim i pratećim objektima

Slika porušene donje džamije u Ahmićima „obišla je svijet“ i postala prepoznatljiv simbol stradanja Bošnjaka, ne samo u tom dijelu Bosne. U zločinačkom pohodu na suverenu državu Republiku Bosnu i Hercegovinu, u periodu 1992. do 1995. godine, nisu pošteđeni čak ni najvredniji objekti islamske arhitekture nulte kategorije. U Ahmićima su srušene i zapaljene obje džamije, a ukupno u Bosni je srušeno 1.437 objekata islamske arhitekture. Od toga 1.114 džamija. Do temelja je srušeno 614 džamija, 307 džamija je oštećeno. Srušeno je 218 mesdžida, 69 mekteba i 37 turbeta. U slučajevima uništavanja objekata islamske arhitekture radilo se o sistematskom, planiranom i organiziranom uništavanju. Cilj je bio, između ostalog, uništenje bosanskog multietničkog i multikulturnog društva, a u konkretnom slučaju njegovih znakova.

Ovaj rad se nije detaljnije bavio istraživanjem materijalnih šteta u Ahmićima, ali se sa sigurnošću može reći da su materijalne štete počinjene na stambenim i pratećim objektima ogromne i neprocjenjive. Šta je ostalo od Ahmića nakon akcije u aprilu 1993, nazvane „48 sati pepela“, govori kodni naziv akcije sam po sebi. Ovdje treba reći da su ratna razaranja na području Ahmića ostavila takve posljedice koje će se osjećati dugi niz godina. Zvanična procjena materijalnih šteta nije rađena, ali se iz fotografija može pretpostaviti da se radi o materijalnim štetama u milionskom iznosu. Uništeni ljudski životi i duševna bol nanesena preživjelim Ahmićanima su, naravno, neprocjenjivi.

 

 

IZDAVAČ: Institut za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu, Udruženje građana-žrtava rata ‘92-‘95. „16. APRIL“ AHMIĆI, Sarajevo, 2013.

PROČITAJTE I...

Koriste se podrivačke metode, u specijalnom ratu poznate i kao vađenje sadržaja ispod temelja objekta koji se želi srušiti. Podrivanje se koristi rušenjem konstrukcije države kroz pravni sistem, opstruiranjem zakona i ustavnog poretka države, uspostavljanjem paralelnih paradržavnih, paravojnih, paraodgojnih, paraobrazovnih i parapolitičkih tvorevina. Potonje se u ovom trenutku koriste kao grupe za pritisak na legalne političke snage radi njihovog oslabljivanja. Grupe za pritisak jesu forma specijalnog rata koje se planski kreiraju s očekivanjem da će nastati političke krize i koriste se da bi se umanjila efikasnost legalnih političkih snaga, a u konkretnom slučaju, pod tretmanom grupa za pritisak, koje su godinama stvarane unutar nje same, trenutno se nalazi SDA. U široj slici ovdje, prije svega, govorimo o djelovanju političkih faktora Srba i Hrvata oličenim u pojavama Milorada Dodika i Dragana Čovića, koji su glavna poluga u subverzijama specijalnog rata

PRIDRUŽITE SE DISKUSIJI