Uslijedio je tretman koji se ni najgorem dušmaninu ne bi poželio. Tada sam dobro upamtio da graške znoja na čelu nisu nikakva isprazna i izmišljena fraza nego surova realnost s kojom sam se lično suočio. Držali su me babo, amidža i amidžići, a ona je uporno teglila i zavrtala slomljenu nogu
Prethodni članak
Više od hiljadu Bošnjaka poginulo je braneći BeogradSljedeći članak
Tvrtkovo književno kraljevstvo
