Konya je grad u srednjoj Anadoliji s izuzetno bogatim kulturno-historijskim naslijeđem. Bila je kolijevka i centar različitih civilizacija. Prema Novom zavjetu, ovaj grad u srednjoj Anadoliji, koji se tada zvao Ikónion, dva puta posjetio je i sv. Pavao. U 12. stoljeću postaje seldžučka prijestolnica pod sadašnjim imenom. Nastaje period naglog procvata, a Konya postaje jednim od najraskošnijih gradova svijeta. Stanovnik Konye bio je i autor Mesnevije, nadaleko čuveni Mevlana Dželaludin Rumi
 tokom vladavine sultana Selima II, koji je prvobitno bio princ i guverner Konye. Džamija je istaknuti primjer klasične osmanske arhitekture i vrlo je slična Fatih džamiji u Istanbulu.</p>
<p>Iz harema Selimiye ulazimo u prekrasno uređenu bašču koja je u sastavu Mevlaninog muzeja. Dolazimo u dio koji podsjeća na Gazi Husrev-begov hanikah u Sarajevu. U sobama u kojima su nekad živjeli derviši danas se kao postavka nalaze mnogobrojni detalji iz života Mevlane Dželaludina Rumija (1207–1273), kao i njegovo najveće djelo <em>Mesnevija</em>.</p>
<p>Mevlana Dželaludin Rumi poticao je iz ugledne porodice. Njegov otac Bahaudin bio je poznat kao “Sultan al-‘Ulama” (glavni učenjak). Mnogi ga smatraju najvećim pjesnikom i mistikom svih vremena. Bavio se islamskom filozofijom, teologijom, pravom, pjesništvom i sufizmom. U bivšem ružičnjaku Seldžučke palače, nakon Rumijeve smrti, u dogovoru s njegovim sinom sultanom Veledom, izgrađeno je turbe. Danas je preuređeno u muzej koji tokom godine posjeti veliki broj osoba iz svih krajeva svijeta. Kompleks je sačinjen od mnogih objekata građenih za vrijeme vladavine različitih sultana.</p>
<p>Mevlanino turbe dobilo je muzejsku namjenu 1926. godine pod nazivom Muzej “Konya”. Od 1954. godine preimenovan je u Muzej “Mevlana”. Duž sjeverne i zapadne strane dvorišta smještene su sobe namijenjene za stanovanje derviša. Dvije sobe zadržale su izvorni oblik i imaju namjenu Mevlaninog hana, dok dvije krajnje prostorije sadrže vrlo vrijednu zbirku knjiga. Kuhinja (matbah) u kojoj su se pripremala specijalna jela, sve dok objekt nije pretvoren u muzej, nalazi se na uglu jugozapadno od muzeja.</p>
<p>Osim Selimiye džamije i Mevlaninog muzeja, Konya obiluje i drugim bogatim kulturnim naslijeđem.</p>
<p>Şerafettin džamiju prvi je put u 12. stoljeću izgradio šeik Şerafettin. Pokrivena je velikom kupolom izrađenom od klesanog kamena. Mramor ukrašava minber i mihrab, koji imaju izuzetnu umjetničku vrijednost. Preko puta ove džamije nalazi se Kayali park, u kojem se možete odmoriti i osvježiti od obilaska gradskih znamenitosti i uživati u pogledu na Iplikçi džamiju<em>.</em> Izgradio ju je <em>Şemseddin Altun-Aba </em>1202. godine. Naziv Iplikçi dobila je po obližnjem bazaru. Od 1951. do 1960. godine služila je kao “Muzej klasičnih djela”, a nakon 1960. godine vraćena joj je namjena vjerskog objekta.</p>
<p>Historija govori o slavi sultana Alâeddina Keykubata, iskusnog vođe, zapovjednika i stručnjaka za izradu zanatskih radova. Jedan od njegovih najpoznatijih radova jeste palača izgrađena sa sjeverne strane džamije Alâeddin. Danas su od nje preostali samo dijelovi jednog zida. Džamija je izgrađena na brdu, dobro je očuvana i ističe se svojom impresivnom ljepotom. Izgradnja najstarije i najveće džamije u razdoblju anadolijskih Seldžuka u Konyi započela je u vrijeme seldžučkog sultana Rükneddina Mesuta I (1116–1156). Nastavljena je u doba Kılıçarslana II, a završena 1221. godine tokom vladavine sultana Alâeddina. Prethodno izgrađena bazilika na ovom mjestu preuređena je u džamiju nakon osvajanja grada 1080. godine. Veći dio postojećeg građevinskog materijala i arhitektonskih detalja, naročito stupovi i kapiteti, iskorišteni su za njenu izgradnju. Tako su sačuvani elementi nekadašnje bazilike i drugih obližnjih bizantijskih objekata. Najimpresivniji dio džamije iz bizantijskog razdoblja jeste velika prostorija s 42 mramorna stuba, izgrađena istočno od mihraba, što stvara jedinstvenu otvorenost prostora.</p>
<p>Jedan od najznačajnijih primjera anadolijske i seldžučke umjetnosti jeste izrada rezbarenog drvenog minbera. Ovo remek-djelo 1155. godine izradio je Mengum Bertia iz Ahlatlija. Prostor prekriven kupolom ukrašen je polihromnim pločicama s motivima karakterističnim za osmansku umjetnost. Mihrab usmjeren prema Meki izgrađen je od mramora 1891. godine.</p>
<p>Sultan Alâeddin pozvao je i ugostio inteligentnog i mudrog Mevlanu u Konyu. Historičar Eflaki tvrdi da je Mevlana održao govor u džamiji kada je izgrađena. Turbe je poslije dodano pored džamije u vremenu vladavine Kılıçarslana II. Tu je smješteno osam bogato dekoriranih mezara koji pripadaju seldžučkim sultanima.</p>
<p>S Alâeddinovog brda pruža se pogled na još dva vrlo značajna spomenika. To su Karatay muzej i Minaret medresa.</p>
<p>Medresu u kojoj je danas smješten Karatay muzej izgradio je 1251. godine seldžučki državnik Çelâlledin Karatay, po kojem muzej danas nosi ime. Muzejsku postavku čine seldžučka keramika i ostali predmeti vezani za to razdoblje. Zgrada je nedavno obnovljena, a tokom radova otkriven je potok koji je tekao ispod medrese. Drugi vrlo značajan objekt pod nazivom Minaret medresa izgrađen je 1254. godine i predstavlja jedno od najvećih ostvarenja seldžučke arhitekture.</p>
<p>Graditelj je bio Kellük bin Abdullah. Naziv je dobila po izuzetno visokoj munari srušenoj od udara groma. Današnja munara dosta je niža od prvobitno izgrađene. Od 1956. godine otvoren je muzej u kojem su izloženi drveni i kameni radovi iz seldžučkog i osmanskog razdoblja.</p>
</div><!-- entry-content -->
<footer class=)
Prethodni članak
Posvađanost zamućuje ciljeveSljedeći članak
Šteta što Međunarodni tribunal u Hagu nije sudio i “novinarima”
