Iako je, dakle, najavljeno kao ostvarenje s “intrigantnim” te “specifičnim bosanskim humorom”, a koje se bavi “ovdašnjim sarajevskim junacima”, sudeći prema prvih sat emitiranog sadržaja, a nakon stručne analize, serijal Dobrodošli u Orient Express nikako se ne može predstaviti kao originalan, uvjerljiv i uspješan te će poslužiti samo kao još jedan primjer krajnje besperspektivnosti i nekreativnosti u kojoj se nalazi domaća televizijska produkcija.
 karakterizira izrazita površnost u, prije svega, produkcijskom, zatim režiserskom i dramaturškom segmentu, ali i krajnje odsustvo originalno i smisleno kreiranog humornog elementa.</p>
<p>Najnoviji primjer ovog potonjeg tipa domaćih humorističnih televizijskih ostvarenja jeste serija <em>Dobrodošli u Orient Express</em> autora Jasmina Durakovića i DEPO produkcije, premijerno emitirane na TV1. Riječ je o serijalu čija je radnja, po ugledu na kultne britanske i američke sitkome, npr. <em>’Allo ’Allo!</em> ili <em>Kafić uzdravlje</em>, smještena na jedno centralno “mjesto susreta” glavnih protagonista, odnosno sarajevski hotel pred zatvaranjem “Orient Express”, koji će, sudeći prema samom imenu (aluzija na roman <em>Ubistvo u Orient Expressu</em> Agathe Christie), biti poprište raznih intriga i prevara.</p>
<p>Cijeneći prema prvim dvjema emitiranim epizodama, glavni protagonisti ovog sitkoma jesu vlasnik spomenutog hotela “Soldo” (Ivo Gregurević), hotelijer Sudo (Mirvad Kurić), turistički radnik Hoki (Emir Hadžihafizbegović), recepcionerka Dunja (Andrea Aković), bogata gošća Ornela (Bojana Gregorić) te Nick (Saša Petrović).</p>
<p>Zaplet prve epizode donosi dolazak slavnog američkog filmskog producenta bh. porijekla Nicka Hadžiafzbija u “Orient Express” povodom snimanja novog visokobudžetnog filma o agresiji na Bosnu i Hercegovinu. U trenutku kada vlasnik hotela “Soldo” razmišlja o samoubistvu, kada radnicima kasne plate, a bankari iznose stvari iz hotela, Nick i američki novac predstavljaju apsolutni spas za “Orient Express” i njegove uposlenike, ali i pokreću nove spletke i nesporazume. Ipak, uskoro se ispostavlja da je i spasitelj Nick u hotel došao “praznih džepova” te da je, zapravo, spas za vlastitu posrnulu karijeru prepoznao u novčanoj pomoći za film od misterioznog Ministra.</p>
<p>Kupujući hotel, od propasti ga spašava fatalna Ornela, koja zatim isplaćuje plaće radnicima i izmiruje dugove bankama. Naravno, prethodno završi u krevetu s lahkovjernim Sudom, kojeg zatim nagradi pozicijom glavnog menadžera. Već od prve epizode primjetna je iznimna oskudnost produkcije, što se posebno odrazilo na tehnički aspekt ovog televizijskog ostvarenja.</p>
<p>Posebnu pažnju u prve dvije epizode privlači izuzetno nekvalitetna rasvjeta koja svojim djelovanjem kreira krajnje mračan ambijent svojstven naturalističkom poimanju svijeta. To, naravno, umnogome utječe i na ostale karakteristike svojstvene jednom sitkomu, kao što su dinamičnost, jarkost, te živost glavnih protagonista i uvjerljivost u prezentaciji njihovog humora. Serijal karakterizira i krajnja skromnost narativa čija se dramaturgija sastoji od tek nekoliko scena, koje opet odišu izrazitom statičnošću i nesadržajnošću – npr. jednu kompletnu scenu čini dolazak i dočekivanje Nicka Hadžiafzbija te njegov telefonski razgovor sa Sudom, u kojem mu ovaj opisuje lokaciju na kojoj je hotel “Orient Express”, da bi se na kraju scene ispostavilo da oni stoje jedan iza drugog (fizički nemoguće).</p>
<p>Ipak, jedan od najvećih problema serijala jeste nadasve jeftin humor, koji je, naprimjer, sveden na igru riječima u kojoj se “milion” (novčani iznos) izgovara kao “mili on”, s aludiranjem na muški spolni organ. Naravno, neumjesnosti ovakvog humora doprinosi i velika razlika u godinama između učesnika ove scene, odnosno mlade Dunje i sredovječnog Hokija.</p>
<p>Također, većina “humoričnosti” prve dvije epizode serijala počiva na iritirajućem “lomljenju američkog jezika” Saše Petrovića, čije izgovorene rečenice u većini slučajeva nemaju nikakvog smisla, a koje, umjesto izazivanja smijeha kod gledalaca, zapravo uzrokuju duševnu bol svakom gramatičaru, lingvisti i filologu. Na koncu, serijal od spomenute jeftinoće te čak povremenog amaterizma nije uspjela spasiti niti raznovrsna i talentirana glumačka podjela, čije su se pojedinačne izvedbe utopile u površno i jednodimenzionalno raspisanim likovima koje određuju jedna ili dvije zajedničke karakterne osobine – pohlepnost i prevrtljivost.</p>
<p>Iako je, dakle, najavljeno kao ostvarenje s “intrigantnim” te “specifičnim bosanskim humorom”, a koje se bavi “ovdašnjim sarajevskim junacima”, sudeći prema prvih sat emitiranog sadržaja, a nakon stručne analize, serijal <em>Dobrodošli u Orient Express</em> nikako se ne može predstaviti kao originalan, uvjerljiv i uspješan te će poslužiti samo kao još jedan primjer krajnje besperspektivnosti i nekreativnosti u kojoj se nalazi domaća televizijska produkcija.</p>
<p>Naravno, on dokazuje i da spektakularne marketinške najave određenog televizijskog sadržaja nisu uvijek objektivne te da im ne treba slijepo vjerovati.</p>
<p> </p>
</div><!-- entry-content -->
<footer class=)
Prethodni članak
Odmetnik Jozo Šimunović
PROČITAJTE I...
UZ 31. GODIŠNJICU SMRTI ĆAMILA SIJARIĆA
Zasnovana na magmi nacionalnog bića, na buntovnoj i polivalentnoj leksičkoj podlozi, na vreloj maštovitosti i gotovo sentimentalnoj zagrcnutosti narodnog rapsoda, poezija Ćamila Sijarića traga za suštinskim mirom, u jednoj univerzalno oblikovanoj formi, osvjetljava čovjekovu sudbinu kroz najintimniju vizuru, svoj san o mogućem spokojstvu projektuje na historijsko platno vječito živih ožiljaka stradalništva i bola kao univerzalnih i odveć ponovljivih kategorija.
Univerzalni rječnik čuda Almina Kaplana: RASKOŠNE POETSKE SLIKE
Almin Kaplan, Bukara, “Planjax”, Tešanj, 2018.