Nakon pojave Leonarda Cohena, ništa nije bilo isto – pojavio se jedan autentični glas, njegova melankolična poezija često inspirirana njegovim ljubavnim vezama, dodiri sa židovskom mitologijom, naslanjanja na tradiciju europske poezije, posebno one koju su pjevali francuski šansonjeri, bivaju sve izraženija, a emocije o kojima pjeva sve intimnije i osebnije
Zasnovana na magmi nacionalnog bića, na buntovnoj i polivalentnoj leksičkoj podlozi, na vreloj maštovitosti i gotovo sentimentalnoj zagrcnutosti narodnog rapsoda, poezija Ćamila Sijarića traga za suštinskim mirom, u jednoj univerzalno oblikovanoj formi, osvjetljava čovjekovu sudbinu kroz najintimniju vizuru, svoj san o mogućem spokojstvu projektuje na historijsko platno vječito živih ožiljaka stradalništva i bola kao univerzalnih i odveć ponovljivih kategorija.
Almin Kaplan, Bukara, “Planjax”, Tešanj, 2018.
