Režiju i dramatizaciju predstave potpisuju Nadarević, Bašić i Kasumović, a kao prvi nedostatak predstave nudi se sam odabir teksta koji je očigledno više odgovarao za glumačku podjelu, nego što je sadržajno povezan sa sarajevskom i bh. svakodnevicom. Tako je pokušaj nasilne prilagodbe teksta u kojoj Manhattan i New Jersey postaju Ilidža i Butmir, a Willie i Al Hari i Ali, ostao na nekoliko općih, neduhovitih, stereotipnih ispada
, što poput nagovještaja eksplicitnih scena seksa u filmskom ostvarenju (ne nužno i kvalitetnom), gotovo zagarantirano puni sale.</p>
<p>Novi primjer dobitne formule koja zasigurno donosi zaradu jeste predstava <em>Sjajni momci</em>, najavljena kao komedija godine u BiH. “Sjajni momci” su Mustafa Nadarević, Senad Bašić i Moamer Kasumović, dakle popularni trio iz televizijskog humorističnog serijala <em>Lud, zbunjen, normalan</em>, čija je sama najava “prelaska” u teatarski svijet proizvela euforiju kod šire pozorišne publike i veliko interesiranje javnosti i medija. Upravo je spomenuta publika slijepo prihvatila najave marketinške kampanje da je zaista riječ o pozorišnoj komediji godine, iako godina još uvijek nije završena, te zahvaljujući činjenici da su <em>Sjajni momci</em> jedna od dviju komedija (Elzabeta Bam – Narodno pozorište Sarajevo) koja je imala premijeru u 2016. godini. Proglašenju najbolje komedije prije njene premijere znatno su doprinijeli bh. mediji, koji su samo potpisivali subjektivne pres‑najave te koji su, u nedostatku stručne pozorišne kritike, i nakon premijernog izvođenja nastavili prenositi floskule – “<em>Sjajni momci</em> oduševili publiku”. Međutim, <em>Sjajni momci</em> daleko su od kvalitetne komedije.</p>
<p><em>Sjajni momci</em> nastali su prema tekstu <em>Sunshine Boys</em> Neila Simona, koji je premijerno izvođenje imao na Broadwayu 1972. godine, a koji je 1975. adaptiran u filmski scenarij nominiran za Oskara. Osnovna je nit radnje predstave identična kao i u originalu i zasnovana je na ponovnom spajanju dvojice penzioniranih komičara Harija i Alija i oživljavanja njihovog slavnog vodvilj skeča <em>Kod doktora</em>, a povod je TV emisija posvećena komediji od Antike do danas. Ipak, Hari i Ali prekinuli su svoj profesionalni partnerski odnos još prije 11 godina i od tada nisu progovorili niti riječ. Zlatan (Harijev sestrić) ne odustaje i uz mnogobrojne nesuglasice u konačnici uspijeva dogovoriti ponovni susret dvojice komičarskih velikana. Režiju i dramatizaciju potpisuju Nadarević, Bašić i Kasumović, a kao prvi nedostatak predstave nudi se sam odabir teksta koji je očigledno više odgovarao za glumačku podjelu, nego što je sadržajno povezan sa sarajevskom i bh. svakodnevicom. Tako je pokušaj nasilne prilagodbe teksta u kojoj Manhattan i New Jersey postaju Ilidža i Butmir, a Willie i Al Hari i Ali, ostao na nekoliko općih, neduhovitih, stereotipnih ispada – npr., muslimani od sifilisa ne požute nego pozelene. Iako slične dužine trajanja kao filmsko ostvarenje <em>The Sunshine Boys</em> (111 minuta), zbog dramaturški razvodnjenih scena (npr. scena o promjeni dviju replika u skeču – “naprijed” u “uđi”), stječe se dojam da predstava <em>Sjajni momci </em>traje mnogo duže te na momente gubi pažnju publike, čiji određeni dio, nažalost, “vreba” samo viceve slične onima o muslimanima. Originalni vodvilj skeč <em>Kod doktora</em> (engl. <em>Doctor Sketch</em>) kao segment tzv. lahke zabavne komedije, u <em>Sjajnim momcima</em> je pretvoren u scenu od 10 ili 15 minuta koja je ispunjena vulgarnošću sa spravom za snimanje analnog otvora tzv. “analnizatorom”.</p>
<p>Jednodimenzionalna i površna scenografska postavka koja više nalikuje skladištu starog namještaja nego odgovarajućem scenskom prostoru, u korist stvaranja prikaza siromašnog sarajevskog stana, zanemaruje apsolutno izmjenu prizora te činjenicu da se, npr., skeč odigrava u televizijskom studiju. Nedostaci u gotovo svim elementima predstave apsolutno utječu i na glumačke izvedbe inače vrsnih glumaca Nadarevića i Bašića, koji se jednostavno ne snalaze u izvođenju vulgarnog, plitkog klaunovskog skeča, te koji se tokom predstave teško odvajaju (svjesno ili nesvjesno) od sličnosti s dobrim starim Fazlinovićima.</p>
<p>Prema Aristotelu, svaka komedija, osim što političke, društvene, religijske i psihološke sukobe rješava s komične strane, predstavlja i pročišćenje, tj. dovodi do katarze uz pomoć smijeha i poruge. <em>Sjajni momci</em> će poslužiti kao primjer definitivne izgubljenosti Aristotelove definicije komedije, koja danas postoji samo radi uzaludnog smijeha koji navodno liječi mnoge bolesti. U potrazi za ljekovitim smijehom ili u bijegu od svakodnevice sumornog života, bh. publika bjesomučno kupuje karte za svaku novu komediju koja se pojavi na teatarskoj sceni, pa makar se i smijali na silu.</p>
<p> </p>
<p> </p>
</div><!-- entry-content -->
<footer class=)
Sljedeći članak
Šta je taj bosanski, da prostiš, rekti
