fbpx

Zaključci Berlinske konferencije pisani su kako bi udovoljili svim stranama koje su učestvovale i samim tim omogućuju različita tumačenja, ne pružajući nova rješenja ili mehanizme za razbijanje ćorsokaka u kojem se našla libijska kriza od 2015. godine, odnosno od kada je sporazumom u Skhiratu formirana legitimna, od UN-a priznata, Vlada Nacionalnog sporazuma (GNA). Sporazumom, koji je gospodar rata Khalifa Haftar (samoproglašeni maršal, koji je, što je apsurdno, tom titulom počašćen i u berlinskom dokumentu) proglasio nevažećim u decembru 2017. godine

Ishitreni zaključci da se sve poslije “malo džapanja” vratilo na staro i da bi obje strane mogle da tvrde neki dobitak – Trump je bar nakratko skinuo poglede s procesa opoziva koji mu visi nad glavom i usput ispao “deeskalator” tenzija, a Iranci ujedinjenje / homogenizaciju naroda – bili su površni i brzo se pokazali pogrešnim. Vruće ratne situacije po pravilu donose neželjene posljedice. Neželjena posljedica ovih limitiranih (ratnih) operacija bilo je obaranje civilnog putničkog aviona “Boeing 737-800” ukrajinske kompanije na letu PS752 Teheran – Kijev od protivzračne odbrane Iranske revolucionarne garde

Često potezana analogija da je ubistvo generala Kasema Sulejmanija ekvivalent ubistvu američkog sekretara odbrane samo je djelimično tačna – sekretari odbrane u Americi dolaze i odlaze, a Sulejmani je bio u ulozi drugog najmoćnijeg čovjeka Irana desetljećima. Osim toga, nijedan sekretar odbrane nije uživao poštovanje Amerikanaca kakvo smo se uvjerili da je Sulejmani uživao među Irancima gledajući snimke dženaze iz Irana

U punom su zamahu kontraevolucione snage. Pod napadom nisu obavezno revolucionarni režimi, nego svi oni koji su korjenitom evolucijom – dakle, bez nasilja, demokratskim promjenama – fundamentalno mijenjali svoja društva, zemlje, ekonomiju. Već je šestu godinu pod takvim napadom Turska. U zavisnosti od tačaka planete, izraz kontraevolucione snage može biti zamijenjen desničarskim, neslobodarskim, rasističkim, islamofobnim, supremacističkim itd. snagama, ali u suštini je riječ o istom modelu svijesti

Restrikcije (minimalne) koje je u međuvremenu Turska uspjela nametnuti – poput toga da se u Bosforu ne mogu naći dva tankera istovremeno i/ili režim sidrenja u samom tjesnacu – ne rješavaju njegovu opterećenost saobraćajem i, shodno tome, ne smanjuju (bitno) rizike od nesreća, više mu dođu kao onaj (klišejski) flaster na zjapeću ranu. Želja da se saobraćaj donekle rastereti jeste ideja vodilja iza projekta kanala Istanbul

Nije čudo da je izjava Angele Merkel (“Shvatam vašu potrebu za remetilačkom politikom, ali smučilo mi se da skupljam krhotine. Stalno moram lijepiti šoljice koje ste vi razbili, samo da bismo mogli sjesti i popiti šolju čaja”) najcitiranija glede Macronovih (ne)diplomatskih ispada

Turan je objavio da mu je “izvor blizak Palati” (Palata je sarkastičan izraz za predsjednički kompleks i. e. predsjednika Erdoğana) došapnuo da se u noći 9. novembra desio tajni sastanak između jednog “važnog političara CHP-a” i predsjednika Erdoğana. “Izvor” je naveo ne samo organizacione detalje tog hipertajnog sastanka nego i sadržaj, kao da je bio prisutan, a “doajen” ih je dramaturški stavio u oblik upravnog govora. Ubrzo je dokazano ko je stvarna meta ove izmišljotine

Trumpova odluka da sastanku prisustvuje pet senatora vrlo kritički raspoloženih prema Turskoj u konačnici se pokazala dobrom jer je Erdoğan dobio priliku da direktno pouči američke zakonodavce o realnostima koje im, s obzirom na količinu antiturske propagande, u kojoj učestvuju i američke institucije poput Pentagona, sasvim sigurno promiču. Osim toga, to je bila prilika da se uvjere u odlučnost Turske glede pitanja koja opterećuju odnose, prije svega u borbi protiv PKK (i svakog drugog) terorizma, kao i očuvanja vlastitog suvereniteta

Kada se apstrahiraju frustracije Turskom generalno i turskom antiterorističkom akcijom posebno, najveći dio Macronovog intervjua upravo je o toj potrebi autonomnosti evropske “odbrane”. Jeste malo to kontradiktorno s također izrečenim stavom da, po njegovom mišljenju, Evropa ima kapacitet da se brani. “Evropske zemlje imaju jake armije, naročito Francuska. Mi smo posvećeni sigurnosti vlastite teritorije kao i mnogim vanjskim operacijama.” Poput (neo)kolonijalnog komadanja Malija pod plaštom borbe protiv terorizma, radi zaštite ekonomskih i geostrateških interesa

Početkom 2019. godine Egipat, Uprava kiparskih Grka, Grčka, Jordan, Izrael i Palestina sklopili su sporazum u Kairu o formiranju “Istočnog mediteranskog plinskog foruma” s ciljem uspostave regionalnog tržišta prirodnog gasa i izgradnje saradnje usredotočene na energiju. Sve te zemlje tretiraju Tursku kao da ona nema 1.577 kilometara obale Sredozemnog mora. Isto tako tretiraju Lebanon, a na vrh svega toga, Uprava kiparskih Grka tretira turske Kiprane kao nepostojeće i nevrijedne dijeljenja prirodnih resursa