Poluprazne tribine bile su slika ozbiljne ekonomske krize kroz koju zemlja prolazi. I to unatoč činjenici da su ulaznice za utakmicu prodavane za 5.000 libanskih funti (tri eura), što je manje od cijene šolje kamilice u centru Bejruta.
Moja priča ide ovako. Rahmetli otac bio je zagriženi pitar. Tada je to značilo fiksni identitet, plemensku lojalnost, dubinski osjećaj pripadnosti, fantastične legende, epsko suparništvo sa Željom, društvenu solidarnost, pa čak i određeno intelektualno zadovoljstvo. Pripadao je onoj generaciji sarajevske komunističke mladeži koja se identificirala sa Safetom Sušićem, čaršijom, bosanskom tradicijom u najširem smislu riječi, Olimpijadom, novom sarajevskom urbanošću; generaciji koja je u lokalnom fudbalu vidjela ozbiljnu stvar
