Koliki ološ treba biti da bi se tridesetak miliona ljudi, koji žive u četiri vrlo različite države, govore četiri različita jezika, glasaju za vrlo različite političke opcije i partije, gurnulo pod kišobran jedne staljinističke nazovipartije, koja politiku “vodi” ubijajući civile često omraženim metodom, bombašima samoubicama
Ideja da snage kojima dominira kvazi-komunjarska, ali zapravo ultrašovinistička partija, zainteresovana jedino za formiranje “PKKistana,” oslobađa (okupira?) pretežno arapsku populaciju, a o njenim “podvizima” etničkog čišćenja Arapa, Jazida, Armenaca i Asiraca kao i politički nepodobnih Kurda se u regionu dosta zna, je direktno glupa ili pokvarena.
Pitao sam da li škola smatra miješanje dnevne politike i historije kao prihvatljiv vid edukacije ili je riječ o “kreativnosti” profesorice. Omeru je direktor prijetio čak i izbacivanjem “zbog indoktrinacije” poručivši usput onom novinaru iz Bodruma (to meni) da se “drži podalje od nas.” Dok s jedne strane mogu razumjeti želju škole da ovaj događaj ostane skriven od javnosti, arogantnost i agresiju direktora (čitaj škole) kada je postalo jasno da to neće biti slučaj ne mogu drugačije razumjeti nego kao pokušaj zastrašivanja
